Zo’n zes maanden geleden vertelde ik je dat ik was begonnen met sporten. In het begin was even zoeken naar wat mijn lichaam aankon ondanks de endometriose, maar als ik goed luisterende naar mijn lichaam en op tijd mijn grenzen aangaf, dan ging het lekker! Hoe gaat het nu met sporten in combinatie met mijn ziekte? Ik praat je bij!
Natuurlijk heb ik zo mijn lichamelijke beperkingen door de endometriose, maar ik had een goede periode en ik merkte dat mijn conditie omhoog ging doordat ik weer aan het bewegen was. Ook ontdekte ik bij een bloedtest via de huisarts dat ik een ernstig, maar dan ook ernstig tekort had aan vitamine D. Toen ik begon met het slikken van een stootkuur van deze vitamine, merkte ik dat ik steeds wat meer energie terug kreeg. Niet een denderend effect, maar wel genoeg om weer zin te krijgen in sporten en ik naderhand niet meer laveloos van de pijn op de bank moest bijkomen. Het ging goed!
Vanaf begin april dit jaar ben ik het gaan opbouwen met hele simpele bewegingen; een beetje op muziek dansen, een beetje joggen op de plaats en dat was het. Dit klinkt misschien voor een gezond persoon absoluut niet als sporten, maar voor mij was het al een hele overwinning omdat fietsen zelfs te pijnlijk voor mij was. Ik ging dus niet te hard van stapel, maar bouwde het rustig op. Ik ging van één keer in de week bewegen (zo noem ik hem maar), naar twee keer in de week. En daarna ging ik om de dag gewoon mijn sportmomentje pakken. Het voelde zo fijn! Wat ik dan deed? Een goede warming-up op muziek, een video aerobics op YouTube mee doen en daarna deed ik spieroefeningen voor mijn billen, buik en benen.
Het ging zo ontzettend goed, maar helaas kreeg ik begin juni weer een doorbraakbloeding door mijn medicatie heen (ik mag niet ongesteld worden met endometriose). Ik lag dus weer een week plat door de menstruatie en daarna deed mijn lichaam niet meer wat ik graag wilde….Ik had veel pijn in mijn buik, rug en benen en was gewoon weer uitgeput. Einde sportverhaal.
Het is nu weer september en het sporten ligt dus alweer een tijdje achter me. Ik vind het zo balen, maar de afgelopen maanden is er geen dag voorbij gegaan zonder dat ik pijn had en als ik dan zou gaan sporten, ben ik nog verder van huis. Dan zou ik niet meer kunnen zorgen voor mijn kids. Dat is en blijft mijn hoofdtaak, dus ik moet dat soort dingen niet gaan doen als ik weet dat ik niet kan bijkomen.
Ik hoop natuurlijk dat er weer een goede periode aanbreekt voor mijn lichaam zodat ik weer kan genieten van het sporten. Ik weet hoe verslavend het kan zijn en hoe fijn het ook is om je geest lekker leeg te maken. Zodra er weer ontwikkelingen zijn, ga ik je op de hoogte houden!
Dankjewel voor het lezen! Wat is jouw manier van bewegen of sporten?
Leave a Reply